+ 10°C
logo CIECHOCINEK

Sto lat 22. Wojskowego Szpitala Uzdrowiskowo-Rehabilitacyjnego

01 June 2019 4346

22. Wojskowy Szpital Uzdrowiskowo-Rehabilitacyjny w Ciechocinku obchodzi stulecie istnienia. – To najpiękniejszy jubileusz stulecia – mówił Ireneusz Lelwic, dyrektor placówki.

– Dla umęczonego zaborami i wojną społeczeństwa pojawiła się szansa na niesienie pomocy i ratowanie zdrowia. Chwała ludziom, którzy wówczas podjęli się tego zadania – mówił Ireneusz Lelwic podczas oficjalnej częsi uroczystości, która 31 maja odbyła się w Teatrze Letnim. – Tak jak w 1919 roku, tak i my dziś jesteśmy dumni z tego szpitala i staramy się, aby każdego dnia czynić go lepszym – dodał. Podkreślał także, że stulecie szpitala to przede wszystkim zasługa pokoleń jego pracowników. – To święto każdego z nich. Tym, którzy pracują dla szpitala i którzy pracę już zakończyli, pragnę powiedzieć: dziękuję – zaznaczył.

W Teatrze Letnim spotkali się pracownicy 22. WSUR, przyjaciele, przedstawiciele władz państwowych i samorządowych, m.in. Wojciech Skórkiewicz, sekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej, Józef Ramlau, wicewojewoda kujawsko-pomorski, Lidia Zwierzchowska, starosta aleksadrowski i Leszek Dzierżewicz, burmistrz Ciechocinka. Nie zabrakło wcześniejszych dyrektorów szpitala, płk dr. Michała Mikłaszewicza i dr. Szymona Kubiaka.

– Pasja, odpowiedzialność i zaangażowanie kolejnych pokoleń pracowników szpitala od lat budują silną markę naszego miasta jako perły polskich uzdrowisk – mówił burmistrz Leszek Dzierżewicz. – Życzę państwu, by wspaniała historia była inspiracją do dalszego rozwoju, a przyszłość obfitowała w sukcesy mierzone satysfakcją i wdzięcznością państwa pacjentów – dodał.

List z okazji jubileuszu skierował Mariusz Błaszczak, minister obrony narodowej, przypominając że rocznica powstania szpitala wpisuje się w cykl obchodzonych w całym kraju wielkich rocznic.

„Na przestrzeni wielu lat szpital potwierdził swoją renomę w niesieniu pomocy medycznej. Przesyłam wyrazy uznania za przywracanie ludziom nadziei i radości z życia” – podkreślił minister.

Podczas uroczystości Towarzystwo Przyjaciół Ciechocinka wręczyło przyznaną 22. WSUR statuetkę Leonarda oraz Medale im. Leonarda Lorentowicza dla Danuty Czapskiej i prof. Jacka Kupicy. Pracownicy szpitala otrzymali też resortowe odznaczenia „Za zasługi dla obronności kraju”.

W dalszej części obchodów odsłonięto pamiątkową tablicę na ścianie budynku „Jubilat” oraz otwarto poświęconą historii szpitala wystawę w Galerii Pod Dachem Nieba.


Sto lat 22. Wojskowego Szpitala Uzdrowiskowo-Rehabilitacyjnego

W drugiej połowie XIX wieku pojawił się projekt wykorzystania walorów leczniczych Ciechocinka na potrzeby zdrowotne armii rosyjskiej. Podjęto wówczas decyzję wzniesienia obiektu sanitarnego na potrzeby wojska w południowo-wschodniej części miasta. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę uruchomiono w Ciechocinku, na przełomie kwietnia i maja 1919 roku, pierwszą polską wojskową placówkę lecznictwa uzdrowiskowego – Wojskowy Szpital Sezonowy. Wykorzystano do tego celu baraki po rosyjskiej Wojskowej Stacji Sanitarnej i pomieszczenia eksploatowane przez niemiecką służbę zdrowia w czasie wojny. Po II wojnie światowej szpital reaktywowano w marcu 1945 roku, trzy miesiące później otwarto Sanatorium dla Oficerów Wojska Polskiego.

W 1960 roku powołano Wojskowy Zespół Sanatoryjny, a baza zabiegowa placówki znacząco się rozrosła. Kuracjusze mogli korzystać z basenu solankowego i dużej sali gimnastycznej. Pierwszym komendantem zespołu sanatoryjnego został płk dr Roman Woszczyński. W 1971 roku zastąpił go płk dr Michał Mikłaszewicz. W 1988 roku komendantem wówczas już szpitala został płk dr Szymon Kubiak. Od 1994 roku dyrektorem szpitala jest płk Ireneusz Lelwic.

Członkowie personelu szpitala wielokrotnie brali udział w zagranicznych misjach stabilizacyjnych prowadzonych przez ONZ.

Dziś 22. Wojskowy Szpital Uzdrowiskowo-Rehabilitacyjny dysponuje bogatą bazą zabiegową, która umożliwia leczenie chorób neurologicznych, reumatologicznych, laryngologicznych, wewnętrznych, a przede wszystkim kardiologicznych.

[Fot. Paweł Paczek]

Zwiększ czcionkę
Wersja kontrastowa